11 Mart 2014 Salı

Berkin

On alti Haziran'dan bugüne iki yüz altmis sekiz gün komada kalan on bes yasinda bir çocugunuz oldugunu düsünün  ve bu çocugun bu sabah mücadeleden vazgeçtigini..
O hastaneye girmesinin sebebinin de bir pazar sabahi ekmek almaya giderken kafasina sekiz yüz elli gramlik bir gaz fisegi gelmis oldugunu da biliyoruz. 
Bunun sorumlusu kim olabilir ? Çocugunu ekmek almaya yollayan anne baba mi ? O silahlarin kullanilmalarina izin vermis olan sistem mi ? Ekmek almak için disari çikmak için belki de israr eden Berkin mi ? 
Su anda o aile için bir önemi var midir bu cevaplarin ? O annenin , babanin acisini hangi kelimeler anlatabilir ki ? Bu güne kadar zaten hergün ölmediler mi ? Ümitlerini yavas yavas kaybetmediler mi her dogan ve batan günle....
Ekmek almaya çikan o çocuk bir daha evine dönemeyecek,okuluna gidemeyecek,büyüyemeyecek,annesine sarilamayacak olmasi gerçektir .  Maalesef bunun sebebi ile ilgilenemeyecek olmalari ailesi için su an ne kadar dogal ise , bizim için o kadar mühimdir  . Bunlari tekrar yasamamamiz için , kendi gelecegimiz için birseyler yapma vaktidir. 
Vatandaslarini siddetle dize getirmeye çalisan bir sistemin sonuçlaridir bunlar .
Insanlari bir arada tutacagina , ötekilestirmeye,siniflandirmaya tercih eden bir sistemin sonuçlaridir maalesef..
Empati kuracagina, neden diye soracagina,anlamaya çalisacagina yalanlara siginan,gerçeklere arkasini donen bir sistemin sonuçlaridir bunlar . 

Berkin' e Allah'tan rahmet, ailesine de sabirlar diliyor ,bunun son olmasini umuyorum. Ama son olmasi için ummaktan ,istemekten biraz daha fazlasini yapmamiz gerektigine inaniyorum . 

Hiç yorum yok:

Yorum Gönder

Siz yazdıkça ben okumaya bayılıyorummmm :))))))))