7 Mayıs 2013 Salı

Beyoğlu-istiklal Caddesi



Benim Beyoğlu sevgim üniversite zamanlarında başlamıştır.Zaman içinde kendi kafama göre bir iki arkadaş da edindikten sonra benim için  okul da daha zevkli olmaya başladı.Okulun erken bittiği ve ya hiç başlamadığı günlerde kendimizi minibüsle Kadıköy'de ,oradan da Karaköy vapurunda bulurduk .Hava sıcakmış ,soğukmuş bizim için farketmez simit ve çaylı kahvaltımızı yaptıktan sonra ,açıkta üst katta bir sigara içer denizi seyrederdik.Artık üniversitede olduğumuzdan evdekilere yakalanma korkusu olmadan günün tadını çıkarmaya çalışırdık .
Rotamız genelde aynıydı.Fransız Konsolosluğunu geçtikten sonra sağdaki İmam Adnan sokaktaki Kaktüs'e muhakkak uğrardık .Camın kenarındaki kedileri iteleyip herzamanki  küçük yuvarlak masaya oturup kahvelerimizi sipariş ederdik. Değişmeyen garsonları bizi gördüklerine sevinir iki çift laf sohbet ederdik.Bazen uzun sohbetlere dalar kitaplardan,filmlerden,erkeklerden bahseder ,o zamanlar için çok önemli sorunlarımıza çözüm bulmaya çabalardık.Bütün bir günü yiyip ,içerek orada bitirdiğimiz çok olmuştur.
Çıkmak istediğimiz zamanlarda da kendimizi İstiklal Caddesinin kalabalığına atardık .Sağdan soldan ,düzensizce ,itiş kakış yürüyen insanlar,meraklı meraklı etrafa bakan turistler,yemek arasına çıkmış çalışanlar,Galatasaray,Alman,Pierre Loti Liseleri'nin öğrencileri,tramvayın sesi,satıcıların bağrış çağrış sesleri bana yaşadığımı hissettirirdi.Oh be iyi ki buradayım derdim içimden .

Benim için İstiklal Galatasaray Lisesi'nin sağı ve solu olarak iki bölümdür. Tünel'e doğru olan tarafı daha çok severim .Okulun hemen karşısındaki binanın içindeki sahaflara inip eski kitap kokusunu ve o yaşanmışlığı içime çekerek gezmeyi çok severim. Sevdiğim bir yazarın,okunmuş ve  üstüne notlar alınmış bir kitabını, o  yığının içinden hazine bulmuş gibi çekip çıkartmaya ve kendi kütüphaneme yerleştirmeye birçok şeyi tercih ederim .Kitap demişken Yapı Kredi ,yan sokağındaki Can Yayınları,Simurg,Robinson Crusoe Kitabevleri de uğranmadan geçilmemesi gereken yerlerdir.
Biraz ilerledikten sonra caddenin sağ tarafındaki Aznavur Pasajı'na girer tütsü kokularıyla incik boncukçuları gezerdik. Biraz alışveriş mi yapmak istiyoruz ,o zamanki bütçemize uygun olan Terkos ve Beyoğlu İş Hanı bizim için vazgeçilmezdi.
Şimdi sırada hayal kurma zamanı ,Danışman Geçidindeki Hacıpoulo Pasajındaki şapkacı Katia .İlerde evlenebilirsek birbirimizin düğünlerinde takacağımız şapkalara bazen uzaktan bakar, bazen de bir bahane bulup kafamıza geçirip aynada kendimizi seyrederdik.Ne kadar emekle yapılmış, ne özel şapkalardı onlar,hala da öyleler .
Bir de bakmışız St Antoine Kilisesinde mum yakıyoruz dileklerimiz gerçekleşsin diye ....

Gelecekle ilgili isteklere gelmişken Doğan Apartmanından bahsetmeden geçemiyeceğim .Tarık Zafer Tunaya Kültür Merkezinin sokağına girip sağa dönünce Serdar-ı Ekrem sokağındadır o heybetli apartman.On beş sene olmuş bir arkadaşım beni oraya moralimi düzeltmek için götürdüğü günden bu güne ...Çantaya iki bira atıp yola koyulmuştuk .Kapıyı açıp içeri girdiğimizde ,apartman görevlisine bir okul projesi için resim çekmeye geldiğimizi söyleyince içeri buyur edildik.
Muhteşem bir avlu bize hoşgeldin dedi.Bu avluyu üç yanından saran dört bloktan oluşuyordu Doğan Apartmanı.Bana ilk olarak çok sevdiğim eski okulumu hatırlatmıştı.Sağdaki kapıdan girip merdivenleri tırmanmaya başlayınca her katın ,her kapının, her duvarın ayrı bir hikayesi varmış gibi hissetmiştim .Bende de başka birinin özeline girmişim hissi uyandırmıştı.Ama oradan çıkmak ta istemiyordum .En sonunda çatıya ulaştık ve o muhteşem İstanbul manzarasını görünce benim için Doğan Apartmanı bir İstanbul düşü olmaya başladı.Biralarımızı açıp bir de sigara yakınca ne dert kalmıştı ne de tasa ...Herşeyi unutup ,sonuna kadar o anın tadına varmıştık.

Çiçek Pasajı,Nevizade,Cumhuriyet,Yakup,Refik Meyhaneleri Beyoğlu'nun gece tarafıdır.İnsanlar çok sever çok gelir çok eğlenir .Ama bana çok hitap etmez .Halan rakılı fasıllı eğlenceleri tercih etmem.

Okul yıllarıma dönersek o zamanlar geceleri de bırakmazdık ;Kemancı,Roxy,Hayal Kahvesi ,biraz büyüyünce Limonlu Bahçe,Ara Cafe,Pano,Viktor Levi,Safahatname şimdi de Tektekçi ile benim yirmili yaşlarımdan beri hep hayatımda Beyoğlu.
Zevklerim,hayatım ,yaşama biçimim değişse de o da şekil değiştirerek bana uymaya çalışıyor. Ben hala kendimden kaçmak istediğimde bir dolmuşa biner,Taksimde inip, yürürüm .O havayı içime çeker eski Teri'yi hatırlarım .




1 yorum:

  1. Ne guzel yazmışsın istanbul u sonradan keşfetmeye çalışan bir ankaralı olarak cok özendim.beyoglu nun kesinlikle bir ruhu var ve dediğin gibi her ruha hitap ediyor her yasta gidilecek tad alınacak kendine has mekanlar var. Benim en hoşuma giden şey , sanki Beyoğlu zengin fakir yada kültürlü cahil yani her tip farklı fakat cogu "loser" insan topluluğunun yeri gibi bir havası var, moralim cok bozukken kendimi hertip loser arasında iyi hissettiğim ve vitesi tamamen bosa alıp relax hale geçebildigim bir yer. Orada geçirdiğim zaman içerisinde bende loser olmanın dayanılmaz rahatlığında o sihirli ambiyansta cidden cok mutlu oluyorum. :) sevgiler

    YanıtlaSil

Siz yazdıkça ben okumaya bayılıyorummmm :))))))))